ایران خودرو تندر پلاس اتومات

1397

تولید تندر90 بعد از یک ماجرای جنجالی سرانجام در سال 1386 آغاز شد. استقبال سرد مشتریان از تیپ پایه آن یعنی تیپ E0، که فاقد ویژگی‌های ابتدایی (مانند کولر، ایربگ سرنشین جلو و فرمان هیدرولیک) بود، منجر به توقف عرضه این تیپ در ابتدای دهه 90 شمسی شد. تیپ E1 تندر نیز، که نسبت به E2 ویژگی‌هایی مانند سی‌دی‌پلیر، پشت‌سری عقب، شیشه بالابر برقی عقب و ریموت کنترل را نداشت، در سال 1392 عرضه‌اش متوقف شد و جالب‌تر اینکه ایران خودرو در همین سال، تندر اتومات را به بازار فرستاد. از تابستان 1396 تولید فیس‌لیفت این خودرو با نام تندر90 پلاس آغاز شد که عمده ویژگی‌های جدیدش علاوه‌بر تغییرات ظاهری، شامل تغییر داشبورد و تریم داخل کابین (هماهنگ با رنو ساندرو) و برخی اصلاحات فنی می‌شود. یکی از مهم‌ترین تغییراتی که در اواسط دهه 90 شمسی برای خانواده تندر90 رخ داد، نصب گیربکس جدید JHQ روی آن بود. این گیربکس جدید را ابتدا پارس خودرو روی استپ‌وی دنده ای گذاشت و وقتی عملکرد مثبتش نسبت به گیربکس قدیمی‌تر JH3 به همگان ثابت شد، پارس خودرو آنرا روی ساندرو دنده ای، تندر و حتی پارس تندر هم قرار داد. بعد از پارس خودرو، نوبت به ایران خودرو رسید و این شرکت نیز خانواده تندر پلاس خود را با همین گیربکس جدید به بازار فرستاد و سپس از اواخر سال 96 این گیربکس را روی تندر E2 هم گذاشت. اما مزیت اصلی گیربکس JHQ نسبت به نمونه قدیمی‌تر JH3، استفاده از کلاچ هیدرولیکی به جای کلاچ سیمی و رفع مشکل روغن‌ریزی (از ناحیه نزدیک به پلوس) است. همچنین موارد دیگری مانند حذف گردگیرهای پلوس، استفاده از کاسه نمد برای آب‌بندی روغن گیربکس، آسان‌تر شدن تعویض دنده، دوام بیشتر سیستم پدال کلاچ و گیربکس و نهایتا کاهش یک لیتری نیاز به روغن گیربکس، از جمله تفاوت‌های مهم گیربکس جدید JHQ در مقایسه با گیربکس قدیمی‌تر خانواده تندر و ساندروست.